χάσκακας

ο / χάσκαξ, -ακος, ΝΜ

(σκωπτ.) αυτός που μένει με το στόμα ανοιχτό ενώ παρακολουθεί κάτι, ανόητος, ευήθης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χασκ-άζω + επίθημα -αξ (πρβλ. σύρφ-αξ, χαύν-αξ). Το επίθημα -αξ προσδίδει στη λ. μειωτική σημ.].